Abolicja granic unijnych

Ci co pamiętają jeszcze granice unijne, ze szlabanami, kolejkami i sprawdzaniem paszportów, z ulgą przyjęli abolicję granic w następstwie Schengen. Niewielu pewnie oczekiwało że kwestia eliminacji granic tak szybko wychodzić im zacznie bokiem. Lewactwo rządzące unią miało bowiem pomysł nie tylko eliminacji granic wewnętrznych ale granic unii w ogóle. To o co narody walczyły dawniej: o prawo do bytu narodowego w bezpiecznych granicach ulega lewackiemu zatarciu. Chodzi o eliminację granic w ogóle. Po co nowemu, postępowemu homo europeanus  granice, ta ostoja zdyskredytowanych, reakcyjnych państw narodowych, z którym w przeszłości było tyle problemów. Im więcej obcego elementu rozcieńczy starzejący się kontynent tworząc jedną,  kolorową multimasę tym prędzej osiągniemy ideał komunizmu Spinelliego,  po bezskutecznych próbach Marksa i Lenina.

Zadrą na tej drodze są Węgry i Orban, które mają z tym problem.

I nie tylko z tym. Problemem Węgier jest także sąsiedztwo Serbii, dumnego dawniej  narodu, zbombardowanego do epoki kamienia łupanego przez NATO i ograbionego ze swoich historycznych ziem Kosowa.  W rezultacie Serbia stała się generalnie przypadkiem psychiatrycznym. Mindf*ck nation – tłumaczenie pominę.

W rezultacie pół Azji i pół Afryki używa teraz Serbii aby bez przeszkód dotrzeć do EU i załapać się  w Niemczech na socjał. Na zaproszenie Angeli z 2015, aby nie było że bez. Tyle że niewielu korzysta w tym celu z dobrodziejstw Lufthansy i bezpośrednich lotów do Berlina.

Problem z Węgrami jest taki że leżą na drodze. Angela może sobie zapraszać ale na granicy węgiersko-serbskiej nie stoi, uchodźców chlebem i solą nie wita. Problem co robić  z tym nieproszonym, niechcianym i destrukcyjnym elementem spada na Węgry jako na pierwszy poważny kraj frontowy EU. Technicznie pierwszym powinna być Grecja, ale odkąd Grecja jest krajem poważnym?

Rozwiązaniem najlepszym dla Berlina byłby przymus unijny akceptacji obcej tłuszczy tam gdzie się ona pojawi najpierw. Na to Polska i Węgry się rezolutnie nie zgodziły parę lat temu, dzięki czemu m.in. PiS doszedł do władzy. Alternatywą po tym jak Angela z szerokiej Willkommenskultur  po cichu się wycofała, będzie dalej wpychanie niechcianej tłuszczy do gardła innym. Tyle że tym razem od przymusowej solidarności unijne prowincje będą mogły się wykupić  po słonej cenie.   Kto wie czy rząd Morawieckiego ostatecznie się nie ugnie i nie wybierze tej łatwiejszej drogi,  przyjmując za parę unijnych srebrników tylu murzynów ilu unia wskaże.  W końcu przehandlował już reszki polskiej suwerenności  w Brukseli w czerwcu ‘20 przedstawiając to w dodatku  jako niebywały sukces. Na szczęście w odróżnieniu od Polski Węgry tej mentalności pani swobodnych obyczajów nie mają i na osłodzony plan Angeli też się nie godzą.

Wybudowały natomiast wzdłuż granicy płot i go pilnują, zawracając złapanych „uchodźców” z powrotem do Serbii. Polityką  doraźną  unii, z braku zgody na inną,  jest więc przeczekanie Orbana i robienie wszystkiego aby strumień „uchodźców” na drodze do Niemiec jak najdłużej zatrzymać, opóźnić, mnożyć przeszkody. Ta praktyka Węgier zawracania hord „uchodźców” z powrotem, praktykowana nawiasem szeroko i od dawna przez Australię a po cichu przez szereg innych krajów OECD, stoi kością  w gardle euro lewactwu. Organizacje takie jak Border Violence Monitoring Network czy Hungarian Helsinki Committee za pieniądze Sorosa aż zapluwają się z oburzenia. Tak zwany Trybunał Sprawiedliwości EU uznał w końcu samoobronę Węgier za sprzeczną z prawem unijnym i też  na nie pluje.

Postawiło to w trudnym położeniu Frontex, unijną agencję do – uwaga – ochrony granic EU. Zawsze się nam jakoś wydawało że racją bytu Frontexu  jest coś zgoła odwrotnego. Że jest to mianowicie unijne ramię do sabotowania wysiłków państw narodowych aby przypilnować swoje granice stanowiące jednocześnie granice zewnętrzne unii. Nie do końca tak jednak było. Okazuje się teraz że siły Frontexu operujące na granicy serbsko węgierskiej zasadniczo pomagały Węgrom w powstrzymaniu hord najeźdźców. Pojawiły się doniesienia że brały czynny udział w węgierskich „pushbackach”. Aktywnie pomagały też nie tylko na granicy węgiersko-serbskiej ale także na granicach morskich unii między Grecją a Turcją. Tam więc gdzie pomoc w powstrzymaniu lawiny „uchodźców” była i jest najistotniejsza.

Ba, pomoc tak, ale nie o taką pomoc unii chodziło! Oj, nie o taką!  Chodziło o sabotaż prerogatyw państw narodowych, do których należy suwerennośc nad swoimi granicami. Nie dziwi więc nikogo fakt że po orzeczeniu Trybunału – pożal się Boże – Sprawiedliwości unijnej Frontex, pod wpływem różnych nacisków, zdecydował się wycofać i z Węgier, i z całej kontrowersji o „pushbackach”.

Madziarzy będą odtąd musieli sami nadal pilnować i płotu i Orbana!