Euro2012 kopią Europy

Niemcy,  w kopaniu i nie tylko,  grają  w Europie pierwsze skrzypce… Żeby natomiast uratować Greków przed wykopaniem potrzeba cudu… Tym kończy się widocznie zrezygnowanie z usług niemieckiego trenera…    Irlandia już wykopana. Czyżby tym kończyło się korzystanie z usług trenera włoskiego?  Same Włochy też już na pół martwe, cień swojej dawnej wielkości. No i Polska, fuksem w poważnym turnieju jako łapówką za jego zorganizowanie,  jak zwykle w fazie iluzji. Naprzód po słabiutkim remisie ze słabiutką Grecją prawie za burtą. Teraz po szczęśliwej (bardzo ładnej, trzeba przyznać) bramce Błaszczykowskiego już prawie w Kijowie.

Mistrzostwa Europy w futbolu stanowią kopię tego co dzieje się na pogrążonym w kryzysie kontynencie. Wielkie ambicje i wszechobecne halucynacje o dobrobycie na kredyt skonfrontowane z twardą ścianą realnych możliwości. Zaklinać się można bez końca że ściany nie ma, że socjał jest do uratowania, że wystarczy jeszcze jeden bailout a wiara w papierowy scheiss powróci i będzie po staremu. Obawiamy się jednak że tak prosto to tym razem nie będzie. O cuda na piłkarskiej murawie łatwiej niż w realu.

Wyłamuje się z tego porównania jedynie rozchodząca się w ekonomicznych szwach Hiszpania. Futbolowo jednak aktualny mistrz świata pokazuje że nie ma sobie obecnie równych w Europie. Być może że Hiszpanie chcą tym pokazać coś innego. Może chcą zademonstrować że, mimo kryzysu,  własne i narodowe,  i bez wskazówek niemieckiego trenera, ma pewną przewagę nad centralnym planowaniem i nad kosmopolitycznym euro esperanto? Wątpliwe czy Hiszpanów zdołałaby pokonać drużyna all stars przypadkowo wybranych spośród uczestników turnieju. Mimo że każda ze stars może mieć własne wysokie umiejętności.

Istnieje jednak specyficzna kohezja rozumiejącego się doskonale zespołu,  która w połączeniu ze specyfiką kraju daje mu przewagę. Strategia Hiszpanów może być odpowiednia tylko dla nich. Strategia Anglików dużo bardziej odpowiadająca ich narodowemu charakterowi niż kogoś innego. Strategia Francuzów – idem. Futbol byłby dużo uboższy i dużo mniej ciekawy gdyby wszyscy mieli tę samą, ustalaną odgórnie w Brukseli strategię. Po czorta  zresztą wtedy jeszcze futbol? Komisja Europejska mogłaby równie dobrze z góry ustalać wyniki.

Coś podobnego miało miejsce gdy ulepszacze świata z Brukseli wprowadzali euro, wspólną walutę w Europie. Jedna strategia, jedne stopy procentowe centralnie ustalane we Frankfurcie, miały być optymalne dla wszystkich. Nie były optymalne dla nikogo. Jedynie słuszna, odgórnie narzucona ortodoksja naprzód żywiła bezprecedensową orgię kredytową a potem doprowadziła do obecnego kryzysu.

Zespół all stars w ECB we Frankfurcie nad Menem nie ustalił  stóp procentowych optymalnych jednocześnie dla Grecji, Włoch, Niemiec i Finlandii. Nawet nadzieja na to była nonsensem, takim jak sama idea wspólnej waluty dla kilkunastu różnych krajów, o różnym stopniu rozwoju, w różnych fazach cyklu ekonomicznego, o różnych systemach fiskalnych. Krajów wyznających w końcu inne wartości i mających inne tradycje, które euro biurokraci chcą ujednolicić i zawalcować w jedno ponadnarodowe imperium.

Na szczęście kryzys pomógł przejrzeć na oczy wielu tym którzy tego początkowo nie dostrzegali. Wraz z kryzysem liczba gardłujących zwolenników wchodzenia do matni wspólnej waluty stopniała gwałtownie  jak śnieg na wiosnę. Jedynie pan premier Tusk, jak króliczek z poniższej reklamy baterii Energizer, chce ciągle wchodzić do euro. Wszystko wokół pada,  wszystko przestaje działać,  a dzielny króliczek nadal bębni na swoim bębenku  i nadal maszeruje naprzód…