DwaGrosze

z wrogami sobie jakoś poradzimy

Obóz zmian musi przejść do kontrofensywy – stwierdza  bojowo organ Karnowskich Wsieci. Nie bardzo jednak wiadomo kto tą ofensywą ma kierować  skoro główny strateg potyka się raz po raz o własne nogi, jak to ujął kiedyś S.Michalkiewicz. Trudno inaczej określić alienowanie elektoratu chociażby “opłatą paliwową”, akurat w szczycie gospodarczej prosperity.  Aby móc przejść do kontrofensywy konieczne jest też solidne przygotowanie artyleryjskie,  z czym również kiepsko. Ofensywa PR-owa legalnie wybranych władz kraju po prostu nie istnieje.  Trzeba kompletnej indolencji aby mając rację co do meritum sporu o sądy – usunięcia resztek komunizmu z aparatu sprawiedliwości i zdobycie pewnej społecznej kontroli nad zamkniętą kastą sędziów sabotującą jakiekolwiek zmiany – nie ująć celu tych zmian w czytelnym przekazie medialnym dla zagranicy.

Krajobraz PR-owy opanowała obca agentura w postaci wspieranej z zagranicy PO i  “Nowoczesnej”.   Jedyne co przewija się w doniesieniach z Polski to rzekome zagrożenie demokracji i „trójpodziału władzy”. Ale czy zachód słyszał coś o trójpodziale władzy z SB-cją? Pewnie nie, więc czemu mu tego nie wyjaśnić? Przecież przerabiamy to od ponad 70 lat!

Nikt chyba nie będzie twierdził że hermetyczny i nieruszony jakąkolwiek lustracją aparat sądowniczy rodem z komunizmu,  z  sedziami skazującymi jeszcze w stanie wojennym,  nie wymaga gruntownego przeorania. I kto ma tego dokonać?  Sama poorana aferami PO  Schetyny która przez 8 lat nie potrafiła zrobić niczego?  Niejasnego pochodzenia  “nowoczesna” wydmuszka która na dzień dobry ni stąd ni zowąd otrzymała 11% głosów,  najwyraźniej od  żelaznego kontyngentu pożytecznych idiotów?   Skoro PiS wybrał taktykę na konfrontację czołową, a być może innej drogi nie ma,  to nie bardzo wiadomo czemu nie zajmie stanowiska pryncypalnego i nie powie wprost – trójpodział władzy tak, ale nie z przetrwalnikami komunizmu.  Za Cejrowskim –  najpierw „wszyscy won”.  Owszem, wprowadzając zmiany  PiS poszedł  może w pewnych miejscach po bandzie.  Można mieć nadzieję że prezydencka wersja ustaw to naprawi.

Nie jednak o meritum sporu tutaj chodzi i nie o sądy.  Problem tkwi w tym że ani rząd ani prezydent nie reagują na skandaliczną,  długotrwałą ingerencję zagraniczną w wewnętrzne sprawy polskie  i  na otwartą  próbę  zamachu stanu.  Wetując część pakietu reform sądownictwa prezydent mógł żywić pewną nadzieję na uspokojenie nastrojów i na ułagodzenie Komisji Europejskiej jak i skłonienie “totalnej opozycji” w kraju w kierunku rozsądnego kompromisu.  Jeśli takie były intencje to się jednak raczej przeliczy,  zwłaszcza na odcinku polskim.  Reforma sądownictwa jest jedynie pretekstem a konsyliacyjna postawa głowy państwa rozwydrzenie szukającej konfrontacji “totalnej opozycji”   jedynie wzmocni.

W rzeczywistości miejsce ma zamach stanu w którym chodzi o odsunięcie legalnie wybranej dużą większością  formacji od władzy.  Ciekawym  trafem ślady linii papilarnych tej ustawki noszą dziwne podobieństwo do tych z  Majdanu i innych “pomarańczowych rewolucji”.   Główny strateg Kaczyński wydaje się w tym wszystkim zagubiony,  zapominając kompletnie  że  najważniejsze w kontrofensywie jest rozpoznanie  z kim się walczy.  Jak można walczyć  nie wiedząc kto zaopatruje wroga i kto finansuje jego poczynania?  Albo jeszcze gorzej – udając że się tego nie dostrzega.

Na szczęście mądrzeje powoli  pro-PiS-owy organ Karnowskich ujawniając nawet zdjęcie wroga (obok, credit – wsieci.pl) w całej okazałości.  Usuwa tym cień wątpliwości że nikt w obozie reform nie zdaje sobie sprawy kto finansuje pełzający zamach stanu w Polsce. Niestety plakat do wychodzących na wiece “totalnej opozycji” agentów wpływu i pożytecznych idiotów raczej nie przemówi bo jest po węgiersku. Zapytuje on  „Czy chciecie aby to on wygrał? Wygląda na to że polskie masy które pokazuje zachodnia TV chcą aby wygrał Soros.  Zwłaszcza jeśli “zaszkodzi to Rosji”.

czytaj dalej: Chroń nas Panie od przyjaciół