DwaGrosze

szansa dla kontrarnego inwestora?

Dawno już temu energia nuklearna straciła aurę czegoś  nowego, postępowego i pożądanego. Katastrofa w Czernobylu w 1986 stanowiła poważne ostrzeżenie.  Podobna w skutkach katastrofa w Fukushimie w ćwierć wieku poźniej odebrała jej,  jak się zdaje na długo, mantrę bezpiecznego źródła energii.  Od Fukushimy uran popadł w niełaskę i szoruje od dłuższego czasu dno, zarówno cenowo jak i wizerunkowo.

Mimo to jednak analizy sugerują  że  niełaska w jaką popadł  może być  czasowa.  To z kolei skłaniać może kontrarnego inwestora do rozważenia zajęcia pozycji w tym nielubianym i niepopularnym aktywie. Optymalny czas na to może być blisko,  z uranem historycznie tanim  i przy poprawiających się stale perspektywach wzrostu jego cen.  W rzeczy samej niedole uranu i specyficzna sytuacja w której się znalazł coraz bardziej przypomina nam wzmiankowany przez Sorosa klasyczny przypadek zidentyfikowania trendu w sposób oczywisty fałszywego i zakładania się przeciwko niemu.

Ale czemu uran miałby być takim „fałszywym” trendem?  Zasadniczo dlatego że jest niezastąpiony,  jeśli przynajmniej kwestię zapotrzebowania świata na energię i możliwości jego zaspokojenia potraktować racjonalnie,  bez ideologicznych podtonów. Atomu można nie lubić czy się go nawet bać, ale nie sposób nie przyznać że nasza cywilizacja krytycznie zależy od rosnących ilości łatwo dostępnej, taniej energii. Mimo że ze wszechmiar pomocne, odnawialne źródła energii razem wzięte, od hydro- i geotermo- po solary, wiatraki czy biotechnologie, znacząco zmienić bilans energetyczny kraju mogą jedynie w niektórych przypadkach. W wielu innych postępujący trend  odchodzenia od paliw kopalnych, a w szczególności od “brudnego” węgla,  spowoduje powstanie luki którą efektywnie,  w skali globalnej,  zapełnić może tylko atom.

Owszem, w świetle ostatnio ogłoszonych planów prezydenta Trumpa wyjścia Ameryki z  paryskiego „paktu klimatycznego”  2015 możliwe jest że tempo odchodzenia świata od węgla ulegnie pewnemu spowolnieniu. Wątpliwe jest jednak aby spowodowało to trwałą zmianę trendów globalnych.  Tym bardziej że obok  alarmistycznej propagandy armageddonu z CO2 i postępującego ocipienia zachodnich społeczeństw autentyczna troska o jakość  powietrza odgrywa globalnie coraz znaczniejszą rolę. Chiny,  główne źródło szkodliwych emisji do atmosfery,  wypadnięcie Ameryki z jej przewodniej roli z pewnością wykorzystają  ale raczej nie do szerokiego powrotu do węgla. Kraj dorzuca 6-8 nowych reaktorów nuklearnych rocznie,  i zamierza utrzymać to tempo przez przynajmniej dwie dekady.  Jeżeli ambitne cele paktu klimatycznego – „zero emissions” w połowie wieku – mają zostać osiągnięte nie pozostając jedynie na papierze,  to świat przeprosić się musi z uranem.

Cena uranu (yellowcake) w ostatnim ćwierćwieczu.

W rezultacie długoterminowe perspektywy tego paliwa, jako niezbędnego składnika globalnego bilansu energetycznego świata, rysują się  umiarkowanie korzystnie.  Z czasem prowadzić to będzie do wyższych cen – albo uran przestanie być wydobywany. Już obecnie jego niskie ceny – rzędu $20/lb – są w wielu wypadkach poniżej ekonomicznej granicy opłacalności wydobycia.

W numerach 2N2017_7 i 2N2017_8  TwoNuggets Newsletter przyglądamy się bliżej tematyce inwestowania w uran i w kompanie uranowe.  Rozsądnie wybrane, niektóre z tych ostatnich stanowią w efekcie zalewarowany zakład na wyższe ceny uranu.  W takich wypadkach wystarczy stosunkowo niewielki wzrost cen surowca aby ich akcje zyskały wielokrotnie więcej.